کد مطلب:30618 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:14

گنجینه پرسمان » اعتقادات

از آنجا كه يكي از اهداف آفرينش انسان، پرستش معرّفي شده است: اوّلاً چرا خداوند براي افرادي كه به نحوي وي را پرستش نمي كنند، عذاب در نظر مي گيرد؟ ثانياً : در آيات ديگر، خداوند مي فرمايد كه به پرستش بندگان نيازي ندارد دليل خداوند براي عذاب انسان كه او را پرستش نمي كند، چيست در صورتي كه به پرستش نيازي ندارد؟

خواهر بزرگوار و گرامي! ضمن تقدير و تشكر از مكاتبة شما و در ميان گذاشتن سؤالات خود با اين واحد و آرزوي توفيق و موفقيّت براي شما و خانوادة محترمتان.

كيفرها رابطة علّي و معلولي با جُرم دارند، يعني معلول جرم و نتيجة طبيعي آن است نه اين كه خداوند بخواهد انسان ها را به خاطر عدم پرستش مثلاً نماز نخواندن كيفر كند. عدم پرستش، گناه و جُرم محسوب مي شود كه به خاطر آن كيفر مي شود. اين كيفرها را مكافات عمل يا اثر وضعي گناه مي نامند. چه بسا مجازات هاي جهان آخرت رابطة تكويني قوي تري با گناهان دارند كه حتّي از نوع رابطةعلّي و معلولي، يك درجه هم بالاتر است، و آن رابطة عينيّت واتّحاد مي باشد، به گونه اي كه آنچه در آخرت به عنوان پاداش يا كيفر به نيكوكاران و بدكاران داده مي شود، تجسّم عمل آن ها است. قرآن آيات زيادي را به اين مسأله اختصاص داده است. در جايي مي فرمايد: روزي كه هر كس آنچه از كار نيك يا زشت انجام داده است،حاضر مي بيند. آرزو مي كند كه كاش بين او و بين كار زشت او مسافت درازي فاصل مي بود.[1] در جاي ديگر مي فرمايد: آنچه را كه انجام داده اند،حاضر مي يابند و پروردگار تو، به احدي ستم نمي كند.[2] نيز: در اين روز مردم گروه گروه بيرون مي آيند تا در نمايشگاه اعمال،اعمالشان به آن ها ارائه شود. پس هر كس هموزن يك ذرّه كار نيك كند، آن را مي بيند و هر كس هموزن يك ذرّه كار زشت كند، آنرا مي بيند.[3] نيز آية 281 بقره، آية دهم نساء، آية هيجدهم حشر و آيات اوّل تا چهاردهم تكوير و ... .

پيامبر اسلام(ص) فرمود: الدّنيا مزرعه الآخره؛دنيا كِشتگاه آخرت است. يا در حديث وارد شده است: اين عذاب ها همان كردار هاي شما است كه به سوي شما برگردانيده شده است. مولوي مي گويد:

گر زخاري خسته اي، خود كِشته اي چون زدستت زخم بر مظلوم رُست اين سخن هاي چو ما و كژدمت ور حرير و قزدري، خود رشته اي آن درختي گشت و ز آن زقّوم رُست مار و كژدم مي شود گيرد دُمت[4]